Beatrycze w postmodernistycznej
konceptualizacji Wasyla Aksionowa
W
powieści Nowy słodki styl Wasyl
Aksionow łamie postmodernistycznie świadomość estetyczną dotyczącą m.in.
aspektu etyczno-politycznego oraz gender. Istotny problem, jaki rozstrzyga na
kartach powieści, dotyczy odrzucenia archetypowego rozumienia (np. w
symbolizmie rosyjskim) kategorii ‘Beatrycze’, w tym relacji ‘Dante –
Beatrycze’. Odrzucenie ma charakter uniwersalny, historycznie, poetycko i
antropologicznie uzasadniony. Jest zakotwiczone głęboko w kulturze
śródziemnomorskiej, rosyjskiej oraz amerykańskiej. Można go nazwać „między –
epokowym”. Za wyznacznik kodu łamania owego archetypu należy przyjąć próbę
dekonstrukcji wartości etycznych oraz próbę transformacji towarzyszącego jej
metafizyczno-religijnego kontekstu. Ewoluujący na kartach powieści wątek ‘Dante
– Beatrycze’ znajduje swą semantyczną kulminację w formie „inkrustacji”, tj.
scenariusza filmowego (Promieniowanie
Beatrycze), w którym Aleksander Korbach – bohater powieści – bardzo
swobodnie operuje czasem i przestrzenią (np. Florencja czasów Dantego,
Petersburg Srebrnego Wieku, 1914 r., Nowy Jork w XXV w.). W powieści Aksionowa
mamy do czynienia z krytyką języka pojęciowego maskującego swą retoryczną
naturę (np. Błok jako autor Wierszy o
Przepięknej Pani często korzystający z usług prostytutek) oraz z krytyką
jednolitego podmiotu (Beatrycze jako Boska Kobiecość, modląca się
prostytutka-telegrafistka, terrorystka).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz