Nazwy terenowe na pograniczu polsko-wschodniosłowiańskim na przykładzie
materiału z gminy Rossosz
Przedmiotem badań niniejszego artykułu będą nazwy terenowe gminy Rossosz
(województwo lubelskie), która położona jest na pograniczu polsko-wschodniosłowiańskim.
Nazwy terenowe funkcjonujące na pograniczach językowo-kulturowych, w tym przypadku
pograniczu polsko-wschodniosłowiańskim są szczególne, ponieważ odzwierciedlają osobliwą
strukturę osadniczą, ujawniają wzajemne wpływy języków polskiego i ukraińskiego oraz
przekazują informacje o kulturze duchowej i materialnej. Cytując M. Łesiowa: Terenowe nazwy
własne są materiałem poznawczym, zwierciadłem, w którym odbija się życie i działalność
człowieka, historia terenu, jego ukształtowanie, fauna, flora, stosunki społeczne itp. (…) na terenie
Lubelszczyzny są również świadectwem wzajemnego oddziaływanie na siebie dwóch języków
słowiańskich – polskiego i ukraińskiego.
Celem artykułu będzie szczegółowa analiza materiału nazewniczego oparta na klasyfikacji
semantycznej i strukturalnej oraz przedstawienie wschodniosłowiańskich cech fonetycznych,
leksykalnych i morfologicznych wskazujących na pograniczny charakter badanego obszaru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz